,
07/04/2018
Música

Aurora & The Betrayers: "No hay que perder ese sentimiento primitivo que nos hace creer en la música"

Aurora & The Betrayers es un grupo que desde que nació hace ya casi 5 años lleva escapando de las etiquetas como alma que lleva al diablo. Pero, con su permiso, yo sí voy a etiquetarlos, y los voy a etiquetar con la etiqueta de la buena música. Pero para que nos entendamos, si ellos fuesen un cuadro, tendrían pinzeladas de rock, soul, pop, funky, jazz y de varios estilos más, pero lo más importante, lo más significativo, es que el lienzo donde se pinta la obra siempre es el de Aurora & The Betrayers.

En este relativo corto plazo de tiempo que son los 5 años de la banda, han sacado ya 3 álbums y como si de un monstruo de muchas cabezas, al que cuando le cortas una, le crecen dos más, se han ido reinventando canción tras canción hasta llegar su último trabajo “Tune out the Noise” (2018) que vienen esta noche a presentar al el Cafè del teatre.

Y como no podía ser de otra manera, no hemos querido desaprovechar la ocasión para poder entrevistarlos. La grabadora se enciende una vez más y hablamos con Aurora:

Casi cinco años de banda y tres discos a vuestras espaldas. ¿Cómo se crea tanto en tan poco tiempo?

Aurora: Ha sido un proceso de mucho trabajo, en el que teníamos que encontrarnos a nosotros mismos y en el que la banda ha sufrido muchos cambios

Podríamos decir que nuestro primer disco (“Shadows Go Away” 2015) fue el más sencillo de hacer, por lo ortodoxo que era, pero es que en cuanto lo acabamos ya estábamos pensando en el siguiente. Siempre estamos pensando en evolucionar y en hacer cosas nuevas. Además también necesitábamos discos que reflejasen los cambios que estaba viviendo la banda. Al final lo que pasaba es que la música iba más rápido que la banda. Y es ahora, en este momento, cuando notamos que el grupo empieza a tener una personalidad más fuerte y más estable.

Entonces, ¿es ahora cuando por fin os sentís asentados?

A: Era un proceso, una criba por la que teníamos que pasar. Hemos querido que esto sea un proyecto serio para todos, y la verdad es que tenemos la sensación de que es ahora cuando verdaderamente estamos arrancando. Lo de antes fue como una especie de adolescencia (risas).

Vosotros os autoproducís. ¿Cómo se compagina el trabajo de oficina con la música?

A: Desgraciadamente hay muchas cosas que tienes que aprender a hacer, no te queda otra, y a veces para lo que menos tiempo te queda es para la música. Pero el que algo quiere algo le cuesta.

Tanta música en tan poco tiempo hace que paséis mucho tiempo en la carretera. ¿Qué es lo mejor de estar en la carretera?

A: Lo mejor es cuando consigues crear una familia musical y de amigos, en la que todos sentimos lo mismo, y vemos como tanto esfuerzo va dando sus frutos. Todo ese proceso de ir creciendo y vivir ese sueño adolescente del Rock n roll es lo mejor (risas).

Tengo la sensación de que fuera de España Aurora & The Betrayers tendría mucho más éxito. ¿Pensáis lo mismo?

A: Efectivamente, creemos que en algunos países europeos nos sacan mucha ventaja en lo que a música en directo se refiere, y a la hora de no poner etiquetas. Pero bueno de momento ya tenemos algunos conciertos cerrados en Francia y Portugal y lo estamos intentando con Alemania. Somos conscientes de que somos una banda joven, esto es una carrera de fondo, y poco a poco iremos ampliando el círculo.

Vuestro último trabajo se titula “Tune out the Noise” algo así como “apaga el ruido” ¿qué ruidos hay que apagar?

A: El título del disco tiene muchas lecturas para nosotros. Al final para hacer lo que hemos hecho tienes que abstraerte de la mucha información que te rodea. Sabemos que lo que hacemos no es fácil, y que si hiciésemos otro tipo de música probablemente todo sería más sencillo, pero hay que abstenerse de eso y creer en lo que haces, y no perder ese sentimiento primitivo que te hizo creer en la música.

Antes lo comentábamos, siempre os habéis querido quitar de encima las etiquetas. ¿Creéis que con este tercer trabajo lo habéis conseguido?

A: En cierto modo sí, estamos en ello. Creo que por fin nos vamos a quitar eso de que somos una banda de soul o rock al uso. La banda tiene muchas características y cualidades que la hacen especial e interesante. La verdad es que cuesta mucho quitarse los estigmas, pero ahí estamos.

A mi me gusta definir este último álbum como “Deforme caos de bellas formas” (Shakespeare) ¿Estáis de acuerdo?

A: ¡Qué bonito! A ver nosotros hemos intentado hacer fácil algo que es muy difícil. Este es un disco más preciosista y puede que sea más complejo de escuchar. La verdad es que ha sido un gran reto para nosotros.

Vosotros estáis en constante evolución e investigación a la hora de componer vuestras canciones. ¿Alguna vez os habéis autocensurado por miedo a no gustar?

A: Es inevitable tener un poco de miedo. Para nosotros el hecho de evolucionar con cada disco, da un poco de vértigo. Aunque siempre piensas que el disco tenga un sentido, es inevitable censurarte a veces. Pero la verdad es que al final hemos sido bastante libres.

Con tantos cambios, ¿os seguís sintiendo orgullosos de vuestros otros trabajos?

A: Nosotros nos sentimos orgullosos de nuestras canciones. En absoluto renegamos de los discos, creo que son canciones que nos gustarán toda la vida algunas, y otras no tanto. Los discos son ciclos de vida, distintos capítulos, y ahora nos centramos en el que estamos viviendo ahora mismo.

Parece que últimamente la cultura está viviendo malos tiempos en España.

A: No me parece normal que los distintos gobiernos no inviertan en cultura. Al fin y al cabo, da muchísimo dinero, así que me parece absurdo. Nosotros por nuestra parte, tenemos que seguir luchando a nuestra manera, e intentar seguir manteniendo la cultura viva.

¿Qué sueño os queda por cumplir en la música?

A: Vivir plenamente de esto. Yo soy la más joven del grupo, pero aquí hay músicos que llevan 30 años tocando sin tener un lugar en el mundo. Un sueño sería poder vivir de nuestra banda y no tener que picotear de muchos sitios para poder subsistir.

Aquí en Lleida suelo entrevistar a grupos que están empezando, ¿qué consejo les daríais?

A: Para empezar deben ser fieles a si mismos. Es muy fácil dejarse influir por ciertos tipos de tendencias, tendencias que dicen que ahora mismo algunos estilos de música te lo pueden poner todo más fácil. Por desgracia, actualmente la música se está convirtiendo en algo muy estético y carente de contenido. Lo que tienen que hacer es escuchar mucha música, estudiar su instrumento, y tirar hacia delante como un caballo. Esto es una carrera de fondo y te vas a querer rendir muchas veces, pero si el amor por la música es verdadero, vas a aguantar. Hay que creer muy a fondo.

Y con este consejo cargado de verdad nos despedimos. Seguimos dando gracias a la música por estas bandas que a pesar de todo lo que tienen en contra, siguen apostando por aquello que sienten de verdad. Hoy tocan en el Cafè del teatre a las 22:30. Yo no me los perdería (perderé).

 

 

I com sempre, recordeu, salut i música de valent!

 

 

 

 

*Surtdecasa.cat no es fa responsable de la redacció i contingut d'aquest post.

Sempre he pensat que hem de treure temps d'allà on sigui per fer feliços als altres. Per això vaig estudiar comunicació, per a intentar, mitjançant la paraula, fer més amè tot aquest camí que és la vida. Lleidatà i de casa. No puc viure sense música i sense saber que està passant al món. Per cert, em dic José Manuel, encara que a tothom li agrada dir-me Pepe. Si em llegeixes, millor a la nit i amb un bon cafè.

07/04/2018
Aurora & The Betrayers es un grupo que desde que nació hace ya casi 5 años lleva escapando de las etiquetas como alma que lleva al diablo.
04/04/2018
Julián Maeso y Corizonas llenaron de buena música la sala Salamandra de l'Hospitalet en el penúltimo fin de semana del Let's Festival.
31/03/2018
Sembla que vivim dies complicats, com si una tela negra ens tapes l'ànim i fes que aquesta primavera que acaba de començar, sigui encara freda com el cru hivern.
02/03/2018
Ha nevat a Lleida i bé podria ser aquesta la notícia, però no. La notícia és que avui hem quedat, per entrevistar-los, amb la banda lleidatana de Folk, Thinkin' Wild.
10/02/2018
Déu n'hi do quin fred! Quan arriben la boira i el fred a Lleida, ja podem dir que som a casa.
25/01/2018
Que el món s'acabarà és una certesa que vulguem o no, tots tenim. Depèn de nosaltres, accelerar o frenar l'arribada d'aquest final.
23/10/2017
Avui ha plogut i sembla que la color ens vol dir adéu; tanmateix, encara queden moltes coses per fer. Avui entrevistem als EGO al Gran Records de Lleida.